10 januari 2010
Een leuke anekdote met sneeuw
Gistermiddag nog even een rondje met de WAW gefietst. Het leek mee te vallen met de sneeuw. Hier en daar ontstonden wat sneeuwduinen maar die waren allemaal niet hoog. Behalve op het fietspad waar ik wind in de rug had en met een lekker gangetje kon doorrijden. Ik zag het sneeuwduintje opdoemen en schatte in dat het niet zo hoog zou zijn 10 cm ofzo...De WAW boorde zich met een gesmoorde plof door de duin die aanmerkelijk hoger bleek. Sneeuw schoof in een enorme hoeveelheid door het voetengat naar binnen en over mij heen tot achter het stoeltje! Ik kon de fiets gelukkig recht houden en nadat ik van de schrik was bekomen, dat duurde niet lang, heb ik er hard om gelachen. Ik zat te midden van een flinke hoeveelheid sneeuw! Het te fietsen rondje heb ik zo kort mogelijk gemaakt. Thuis gekomen heb ik zoveel mogelijk sneeuw verwijderd en de WAW bij de verwarming gezet om de rest te laten smelten en drogen. Zelf heb ik droge kleren aangetrokken. Want regenkleding in een velomobiel hoort niet. Een afsluiting voor het voetengat des te meer!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Grappig om 'n blogsite te 'recyclen':Toen ik de foto zag meende ik even verkeerd geklikt te hebben!
Ik zou ook eerder voor het afsluiten vd voetengaten kiezen (met enigzins loshangend zeil)dan voor allerhande constructies onder de fiets.Want anders raak je de sneeuw des te sneller!
De WAW moet ook die fraaie extra mogelijkheid hebben om zonder uit de fiets te komen met je handen de voorwielen te bereiken en de fiets voor- of achteruit te laten rijden.
Ik hoorde van een andere WAW rijder dat hij ook sneeuw had gehapt door het voeten/luchtgat voorin, en dat deed mij besluiten om niet met de WAW te rijden toen er een behoorlijk pak sneeuw lag. Nu er nauwelijks meer iets ligt, rijd ik wel weer met de WAW.
Groeten, Peter WAW068
Een reactie posten