Vanmorgen was het weer zover. Eigenlijk was het dichtbij en heeft het inderdaad met het weer te maken. Mistig dus. Dan wordt de wereld een stuk kleiner. En de weg een stuk smaller! Binnen de kortste keren zat het schermpje van de WAW dicht. Ondanks mijn zorgvuldige Rain X behandeling. Dat spul heet dus niet voor niets zo! Eenmaal buiten het dorp werd de mist alleen maar dikker. Hier blijkt dan meteen het nadeel van de Sigma Powerled: geen afgeschermde lichtbundel. Er straalt veel licht recht naar voren en naar boven wat in de mist een witte muur vormt. De lamp maar iets lager gericht. Dit geeft een beetje verbetering. Maar door het ontbreken van belijning op sommige stukken heb ik de grootste moeite de WAW op het asfalt te houden. Gelukkig is het een redelijk stuk rechtdoor fietsen maar ik miste bijna de weg naar rechts waar ik toch echt in moet. Oh ja, het vizier heb ik natuurlijk al op een kiertje staan zodat ik er onder door kan gluren. Enkele weken geleden heb ik ook door de mist gefietst. Toen vroor het ook nog. Ik mopperend mijn vizier poetsen wat telkens besloeg. Wat blijkt: gewoon aan de buitenkant bevroren. Hmm, zie dat er maar af te poetsen vanuit je comfortabele stoeltje! De WAW rijder grinikt en denkt: "Haak die kap kan er af hoor!" Weet ik maar dat is zo koud. Het is dat de WAW zo superlicht is gebouwd en ik daar geen afbreuk aan wil doen anders overwoog ik toch elektrische ruitverwarming. Dan toch maar af en toe een bevroren ruitje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten